Thursday, December 20, 2007

စကၠဴပန္း၏ေ၀ဒနာ

ငါ့ႏွလံုးသားကုိ ငါေဖာက္ထုတ္ပစ္ခ်င္တယ္
ဒဏ္ရာဆုိတဲ့ေနရာမွာ
ခလုတ္မရွိတဲ့ မ်က္ကန္းတေယာက္ ငါ မျဖစ္ခ်င္ဘူး ။

ေတာ္ေသးရဲ႕
မင္းရဲ႔ ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါး မအားလပ္လုိ႔မ်ား
ငါ့မ်က္၀န္းေတြကုိ မျမင္ေလေရာ့သလား၊
ငါ့ရင္ထဲက ဘာသာစကားေတြကုိ မၾကားေလေရာ့သလား ၊

ထားလုိက္ပါေတာ့
ကမၻာမွာ
တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ေရာဂါမတူတာ ငါသိျပီ။

ကုိယ့္ႏွလံုးသားကုိယ္ တရားနည္းလမ္းက်က်လိမ္ရေတာ့မယ္
လြတ္လပ္ျပီလုိ႔ ထင္ျမင္စရာအနည္းငယ္
“ဟာ” သြားတဲ့ အေတြးအေခၚထဲ ဘာေတြ ထည့္မလဲ ။

ကုိယ့္ႏွလံုးသားကုိ ကုိယ္ပုိင္ဦးေႏွာက္နဲ႔ ျပန္စမ္းၾကည့္မိခ်ိန္
လေရာင္လိမ္းထားတဲ့ စကားတခြန္းၾကားလုိက္တယ္
“ ဘ၀ဆုိတာ
အခ်စ္နဲ႔ ကလိမွ လုိင္းမိမယ့္ ေရဒီယုိလား” တဲ့ ။

ငါလုိ စကၠဴပန္းက
ရနံ႔မရွိေတာ့ မေလးစားၾကျပန္ဘူး
စိတ္မညစ္ေတာ့ပါဘူး
ဒီအျဖစ္ၾကီးထဲက ဒီအျဖစ္ေတြပါပဲ ။

ဒါေပမယ့္
ငါ့ အိပ္မက္ေသးေသးေလးကေတာ့
ဂ်ပုိးအကုိက္ခံလုိက္ရျပီ ။

မင္းအတြက္ … ငါ

ငါမသိလိုက္မိဘူး
မင္း… ငါ့ရင္ဘတ္ထဲ
ဘယ္အခ်ိန္ကေရာက္လာတာလဲ ။

ခဏေလးပါပဲ
ငါ႔အာရုံေတြ ေနာက္သြားတယ္ ။
ငါ ကုိယ္တုိင္ တုိက္ပိတ္ထားတဲ့
“အခ်စ္” ဆုိတဲ့အရာကုိ
မီးေမာင္းထုိးမျပခ်င္ပါနဲ႔လား ေကာင္ေလးရယ္ ။

အခ်စ္ကုိ အခ်ိန္ဆုိတာနဲ႔
မင္းဘယ္လုိ အခ်ိဳးခ်ခ်င္လဲ.. ။

တေယာက္ထဲေနတာၾကာေတာ့၊
စကားလံုးတခ်ိဳ႔ရဲ႕အနက္ကုိ မယုံၾကည္ဘူး ။

ခ်စ္တယ္....” ဆိုတဲ့
စကားထက္ျပည့္စုံတဲ့စကားရွိရင္
မင္းအတြက္ သီးသန္႔သိမ္းထားခ်င္တယ္ ။

အခြင့္ရွိရင္
တစ္ေန႔ေန႔မွာ
မင္းကုိ ….
ဖြင့္ဆုိျပဖို႔ေပါ့။

အလြမ္းေငြ႔ေပးတဲ့ ခ်စ္သူ႔ရိပ္

ထိေတြ႕ခြင့္မရတဲ့ လက္ကေလးတစုံရယ္ ….
မင္းလက္ေလးေတြ
ေအးေနလား၊ ေႏြးေနလားဟင္ ?

ဖိနမ္းခြင့္မရွိတဲ့ ႏွူတ္ခမ္းပါးတစုံရယ္ …..
မင္းႏွူတ္ခမ္းေလးေတြ
ခ်ိဳေနလား၊ ေမႊးေနလားဟင္ ?

တန္ျပန္စုိက္မၾကည့္ရဲတဲ့ မ်က္၀န္းညိဳရယ္ ….
မင္းမ်က္၀န္းေလးက
ၾကင္နာေနတာလား၊ နာက်င္ေနတာလားဟင္ ?

ပုိင္ဆုိင္ခြင့္မရွိတဲ့ ႏွလံုးသားတခုရယ္ …
ေ၀းသြားမွာလား ?
နီးလာမွာလား ?
မေသခ်ာတဲ့ ေန႔ရက္ေတြထဲမွာ
မင္းကုိ ငါ
ျမင္ေနရက္နဲ႕
လြမ္းေနရတယ္ ..ေကာင္ေလးရယ္ ။ ။ ။

Tuesday, October 30, 2007

ငါ့ ည

လမထြက္တဲ့ “ည”
လေပ်ာက္ေနတဲ့ “ည”
ေမွာင္မုိက္ေနတဲ့ “ည”
တိတ္ဆိတ္လြန္းတဲ့ “ည”
ေျခာက္ေသြ႔ေနတဲ့ “ည”
မလွမပ “ည” တညပါ …။

ခံစားခ်က္အျပည့္
ဒဏ္ရာအနာတရမ်ားစြာနဲ႔
လူေတြအတြက္ေတာ့
ေၾကကြဲဖြယ္ေကာင္းလြန္းလွတဲ့ “ည” ေပါ့ …။

လမရွိတဲ့ “ည” နဲ႔
လရွိတဲ့ “ည”
“ဘယ္ ညက ပုိလွသလဲ ..
ဘယ္ ညက ပုိအဓိပါယ္ရွိသလဲ…” တဲ့ …။

လရွိတဲ့ “ည”က ပုိလွတယ္
လရွိမွ “ည” ရဲ႔ အဓိပါယ္က ျပည့္စုံသတဲ့လား …။

“ည” မွာ လမရွိလည္း
“ည” က “ည” ပါပဲ
လမရွိတဲ့ “ည”ကမွ “ည”နဲ႔ပုိတူသလုိ၊
လမရွိတဲ့ “ည”ကမွ ဘ၀ဆန္တဲ့“ည”
ငါ့ရဲ႕ “ည” ….။

Tuesday, October 16, 2007

ေနရာ

အနာဂတ္ကုိလည္း ၾကိဳမတြက္ဘူး
အတိတ္ကုိလည္း မတူးဆြဘူး
ငါက ...
လက္ရွိအေနအထားေလးမွာ
နင့္ေၾကာင့္ ...
ေနေပ်ာ္တတ္လာခဲ့တာ ။။

နင့္ကုိခ်စ္တဲ့စိတ္ေတြနဲ႕
ငါ့ကုိငါေတာင္ မမွတ္မိေလေတာ့
ငါ့ရင္ခြင္ၾကားက နင့္ပံုရိပ္ေတြက
ငါ့ကုိယ္ပြားေတြလုိ ျဖစ္ေနခဲ့ျပီ ။။

အဆံုးသတ္မယ့္ ကဗ်ာတပုဒ္ပါ
စာလုံးေပါင္းေတြ မွားႏုိင္ေပမယ့္
ခံစားခ်က္ကေတာ့ သတ္ပံုအမွန္ပါပဲ ။။
၀ါက်ေတြမွာ သဒၵါမွားရင္မွားမယ္
ရင္ခုန္သံကေတာ့ အထားအသုိမလြဲဘူး ။။

ရုိးသားမွူေတြနဲ႕ လုံလုံျခံဳျခံဳ
၀တ္ရံုေပးထားတယ္၊
အယူခံ၀င္တယ္ပဲဆုိဆုိ
ေျဖာင့္ခ်က္ေပးတယ္ပဲ ေျပာေျပာ
အဲဒီမွာ ...
နင္မရွိတဲ့ ေန႕ရက္ေတြေရာ
နင္ရွိခဲ့တဲ့ ေန႕ရက္ေတြေရာ
အစီအစဥ္တက်ရွိေနတာကုိ မင္းေတြ႕လိမ့္မယ္ ။။။။။

Thursday, September 20, 2007

ကာရံမဲ့အလြမ္း

တကယ္ဆုိ
ခ်စ္လည္း ခ်စ္တတ္ခဲ့ဘူးပါတယ္ ။
ဆံုးလည္း ဆုံးရွူံးခဲ့ဖူးတယ္ ။
အသည္းလည္း ကြဲခဲ့ဖူးပါတယ္ ။

ကံေကာင္းျခင္း မရွိတတ္တဲ့
ခ်စ္ျခင္းတခုအတြက္
ဒဏ္ရာအနာတရေတြကုိ ေမ့ျပစ္လုိက္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားရင္း ---
ကုိယ့္ႏွလုံးသားကုိ ကုိယ္တုိင္ ယံုၾကည္ခ်က္ ကင္းမဲ႔လာရင္း ---
မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ခ်စ္ျခင္းလက္ေဆာင္တခု
ေမာင့္ဆီက က်မ ထပ္မံရရွိခဲ့တယ္။

အိပ္မက္ေလလား
တကယ္ပဲလား ” လုိ႔
တေရးႏုိးတဲ့ညတုိင္း ေ၀ခြဲရခက္ဆဲပါပဲ ေမာင္။

တညေနစာ ေႏြးေထြးမွူတခုကုိ
က်မ ဘာလို႕တမ္းတတတ္ခဲ့တာလဲ --။
တမနက္စာ ဂရုစုိက္မွူတခုကုိေရာ
က်မ ဘာလို႕ဒီေလာက္လြမ္းတတ္ေနရတာလဲ --။

ေမာင္ထားခဲ့တဲ့
အကြာအေ၀းတခုစာ အလြမ္းေတြန႔ဲ
က်မ ရင္မေမာခ်င္ေတာ့ဘူး ေမာင္ရယ္ … ။

ျပန္လာပါေတာ့ကြာ
က်မအနားမွာ ေမာင္မရွိရင္
အေတာက္ပဆံုးၾကယ္စင္လည္း မထြန္းလင္းႏုိင္ဘူး ။
အေမႊးပ်ံ႔ဆံုးပန္းေလးေတြလည္း မလန္းဆန္းႏုိင္ဘူး ။
အခ်ိဳသာဆံုး ေတးသံတခ်ိဳ႕လည္း မပ်ံ႔လြင့္ႏုိင္ပါဘူး ။

ျပန္လာပါေတာ့ေနာ္
က်မေဘးမွာ ေမာင္ရွိေနတယ္ ဆုိတဲ့ အိပ္မက္ေတြ
ေမာင့္ရင္ခြင္မွာ ရွိေနခြင့္ေပးတဲ့ အိပ္မက္ေတြ
ေမာင့္လက္ကုိ ျမဲျမဲဆုပ္ကုိင္ထားခြင့္ရတဲ့ အိပ္မက္ေတြ
က်မ ဆက္မမက္ခ်င္ေတာ့ေလာက္ေအာင္
ေမာင့္ ကုိ က်မ လုိအပ္ေနလုိ႕ပါ။

Thursday, August 9, 2007

ဘ၀ ရဲ႕နိယာမ

စလုံး ေရ စ
ဘ၀ဆုိတာ သူ စ ခ်င္တ့ဲအခ်ိန္ စခဲ့
ဒါေပမယ့္
အဓိပါယ္မဲ့ေတာ့မဟုတ္ဘူး။

ဘ၀ရဲ႕ဇတ္ခံု
ကျပခ်င္တဲ့ဇတ္ညႊန္းလဲ က
မကျပခ်င္တဲ့ဇတ္ညႊန္းလဲ က
လူ႕သေဘာ မေနာ ေတြကေတာ့
ၾကိဳတင္ဖတ္ခြင့္မရွိတဲ့ ဇတ္ညႊန္းေတြေပါ့။

ကုိယ္တုိင္ ေက်နပ္ခဲ့သလား
ခံစားခဲ့ရတဲ့ အခ်စ္ အလြမ္းေတြ အတြက္ …
ခါးသီးေနခဲ့ေသးလား ၾကံဳလာခဲ့ရတဲ့အမုန္းတရားေတြအတြက္ …
ေသခ်ာမသိႏုိင္တဲ့ အနာဂတ္ ဆုိတဲ့
မနက္ျဖန္မ်ားစြာရဲ႕ သံသရာထဲမွာ
မရွိမျဖစ္ အရာမ်ားစြာအတြက္
ၾကိဳးစားရုန္းကန္ရင္း
နစ္ေမ်ာမွန္းမသိ နစ္ေမ်ာေနခဲ့မိတယ္။

ဒီေလာက္ရွူပ္ေထြးလြန္းတဲ့ လူ႕ေလာကထဲမွာ
ႏုိင္တစ္ခါ၊ ရွူံးတလွည့္
ရွိတစ္ခါ၊ မရွိတလွည့္
ခ်စ္တစ္ခါ၊ မုန္းတလွည့္
ဒီလုိနဲ႕ ငါ ခံစားခဲ့ရသမွ် အရာေတြဟာ
ေသခ်ာမွူတစ္ခုတစ္ေလေတာင္ မေပးစြမ္းႏုိင္ခဲ့ဘူး။

ဒါဆုိ
ဘ၀ ရဲ႕နိယာမဆုိတာ ဘာလဲ….။
ေသခ်ာမွူဆုိတာကုိ ဘယ္မွာ ရွာေတြ႕ႏုိင္မလဲ …။
ဟာ… ေမးခြန္းေတြမ်ားစြာနဲ႕
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သံုးသပ္မိတယ္။

ငါ … ဘာေတြျပင္ဆင္ျပီးျပီလဲ
မေသခ်ာတဲဲ့ မနက္ျဖန္အတြက္
ၾကိဳတင္မသိႏုိင္တဲဲ့ ေနာက္ထပ္ တစ္နာရီအတြက္
မွန္းလုိ႕မရတဲ့ မိနစ္ စကန္႕ေလးေတြအတြက္။
ဘ၀ကုိ နိဂုံးခ်ဳပ္ေစမယ့္
ေသျခင္းတရားဆုိတာ
အခါမေႏွာင္းေသးေပမယ့္လည္း

ေရာက္လာတတ္တဲ့ သေဘာရွိတယ္ေလ။

Tuesday, June 12, 2007

ေမ်ွာ္လင့္ခြင့္

  • သူခ်စ္ခဲ့တယ္ဆုိတာ ..
    စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းပါတယ္။
    ဒါေပမယ့္ ...
    သူခ်စ္ေနတယ္ဆုိတာပဲ ငါလုိခ်င္တယ္။

  • သူလြမ္းခဲ့တယ္ဆုိတာ ..
    စိတ္ေက်နပ္စရာေကာင္းပါတယ္။
    ဒါေပမယ့္ ...
    သူလြမ္းေနတယ္ဆုိတာပဲ ငါလုိခ်င္တယ္။

  • ငါ့ကုိ ခ်န္မထားရစ္ခဲ့ပါနဲ. ခ်စ္သူ
    (တနည္းအားျဖင့္..)
    ငါ့ကုိ ကလဲ့စားမေခ်ပါနဲ.။

  • တခ်ိန္က
    မင္းပူေဆြးခဲ့ရသလုိ ငါကုိယ္တုိင္လည္း ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရသူမဟုတ္ပါဘူး။
    မင္းအလြမ္းေတြနဲ. ငါဟာ က်ိန္စာသင့္ခဲ့ရသူပါ။

  • ငါတုိ.ႏွစ္ေယာက္ ရင္ထဲ
    အခ်စ္ေတြ မပ်က္သွဥ္းေသးဘူးဆုိရင္ ..
    တေန.ေန.မွာ တမိနစ္ေလးေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္
    မင္းရင္ခြင္မွာ ေနခြင့္ေလးေလာက္ေတာ့
    ငါ့ကုိ ေမ်ွာ္လင့္ခြင့္ေပးပါ ....

Sunday, June 3, 2007

အခ်စ္စစ္ဆုိတာ

တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ----
တစံုတေယာက္နဲ႔ ဆုံစည္းရမယ္ဆုိရင္
အဲဒီသူဟာ မင္းပဲျဖစ္ခ်င္တယ္။

တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ----
တစံုတေယာက္နဲ႔ ခ်စ္ခြင့္ရမယ္ဆုိရင္
အဲဒီသူဟာ မင္းပဲျဖစ္ခ်င္တယ္။

တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ----
တစံုတေယာက္ကုိ ပုိင္ဆုိင္ခြင့္ရမယ္ဆုိရင္
အဲဒီသူဟာလည္း မင္းပဲျဖစ္ခ်င္တယ္။

တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ----
တစံုတေယာက္နဲ႔ ေ၀းကြာရမယ္ဆုိရင္ေတာ့
ႏွစ္ခါျပန္ ေသခ်င္ေသပါေစ
အဲဒီသူဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မင္းမျဖစ္ေစရဘူး။

ဒါေပမယ့္ ----
သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကေျပာတယ္
“အခ်စ္စစ္ဆုိတာ
ပုိင္ဆုိင္ရျခင္းနဲ႔လည္း မဆုိင္ဘူး
သူရွိေနတယ္ ဆုိတဲ့ အသိေလးနဲ႔
ျပီးျပည့္စံုတဲ့ ခံစားခ်က္ေလးပါပဲ” တဲ့ ။

ဒါေၾကာင့္ ----
စြန္႔လႊတ္ရျခင္းကို ငါမႏွစ္သက္လည္း
ငါ့ႏွလံုးသားထဲမွာ မင္းရွိေနရုံနဲ႔တင္
သိမ္ေမြ႔ ျပီးျပည့္စံုတဲ့ခံစားခ်က္ေလးတခုနဲ့
ငါ လြမ္းတတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေတာ့မယ္။

Friday, April 6, 2007

ဂရုစုိက္ျခင္းမခံရေသာ အာရုံတပါးသုိ႔ ျငိတြယ္ျခင္း

• အဲ့ဒီေန႔က
မင္းကုိ ေတြ႔ေတာ့
အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာ ေပ်ာက္ဆုံးေနတဲ့ အရာတခုကုိ
ျပန္ရလုိက္သလုိ ငါ့ရင္မွာ ျပည့္စုံခဲ့တယ္ --- ။


• အဲ့ဒီေန႔က
မင္းေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြ
မျဖစ္ႏုိင္မွန္းသိသိၾကီးနဲ့ကုိ
အညာခံခ်င္ေနမိတယ္ --- ။
မင္းက ပုံေျပာေကာင္းသူဆုိရင္
ငါက နားေထာင္ေကာင္းသူတေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားမလုိ႔ပါ ---။

• အဲဒီေန႔က
မင္း ငါ့ကို ထားခဲ့တာ
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကင္နာခဲ့သူက ထားခဲ့ခံရသလုိမ်ိဳး နာက်င္မိတယ္ --- ။
သတိမရသင့္သူ ကုိ သတိရမိသလုိမ်ိဳး
ငါ့ရင္ေတြ နာေနတာကုိ ငါျပန္ေတြ႔ေနရတယ္ ---။

• အဲဒီေန႔က
အခါခါ ထုတ္ၾကည့္မိေနတဲ့
ငါ့ ဖုန္း message ထဲက
မင္းေရးေပးခဲ့တဲ့ “မေ၀းခ်င္ဘူး” ဆုိတဲ့ စာတမ္းေလးရယ္ ---။
အၾကိမ္ၾကိမ္ ပြတ္သပ္ၾကည့္မိတဲ့
ငါ့ လက္ဖမုိးေပၚက မင္း အနမ္းေလးတခုရယ္ --- ။

အဲဒီေန႔က ------
အဲဒီေန႔က ------

Wednesday, March 28, 2007

ေကာင္ေလးရဲ႔ အေျဖ

ဘယ္လုိလဲ တဲ့
ေကာင္မေလးက ေကာင္ေလးကုိ ေမးတယ္
မင္း ငါ့ကုိ တကယ္ခ်စ္တာေရာ ဟုတ္ရဲ႔လား တဲ့
ေကာင္ေလးက အေျဖေပးတဲ့ အေနနဲ႔
ေကာင္မေလးရဲ႔ ႏွူတ္ခမ္းေပၚ အနမ္းတပြင့္ ေျခြခ်လုိက္တယ္။

ဘယ္လုိလဲ တဲ့
ေကာင္မေလးက ေကာင္ေလးကုိ ေမးတယ္
မင္း ငါ့ဘ၀ထဲကုိ လာႏုိင္မွာလား တဲ့
ေကာင္ေလးရဲ႔ သက္ျပင္းခ်သံသဲ့သဲ့ကုိ အေျဖတခုအေနနဲ႔
ေကာင္မေလး ရရွိလုိက္တယ္။

ဘယ္လုိလဲ တဲ့
ေကာင္မေလးက ေကာင္ေလးကုိ ေမးတယ္
အနာဂတ္ဘ၀တခုကုိ အတူတူလက္တဲြေလွ်ာက္ၾကစုိ႔လား တဲ့
အဲ့ဒီေန႔ကစျပီး
ေကာင္မေလးရဲ႔ေရွ႔ကုိ
ေကာင္ေလး ဘယ္ေတာ့မွ ေရာက္မလာေတာ့ဘူး။

ရုန္းထြက္ခ်င္တဲ့ စိတ္ပင္လယ္

ဘ၀တခုထဲမွာပဲ
ဇတ္လမ္းေတြ မ်ားစြာရွိတယ္။
ကုိယ္တုိင္ ဒါရုိက္တာ
ကုိယ္တုိင္ပဲ ဇတ္ညႊန္းေရးဆရာ
ကုိယ္တုိင္လည္း အဓိကဇတ္ေဆာင္ပါပဲ--- ။


အဲ့ဒီ ဇတ္လမ္းေတြထဲမွာ
အေရးၾကီးတယ္
လုိ႔ ေျပာလုိ႔ရတဲ့ အရာေတြရွိသလုိ၊
အေရးမၾကီးဘူး
ဆုိျပီး ထားခဲ့တဲ့ အရာေတြလည္း ရွိခဲ့တယ္။
အိပ္မက္တခုကုိ ႏွစ္ခါျပန္မမက္ဖူး လုိ႔
ဘယ္သူ ေျပာႏုိင္သလဲ ?

အဆံုးသတ္သြားတဲ့ ဇတ္လမ္းတခ်ိဳ႔ကလည္း
ဆက္ရန္ရွိေသးႏုိင္တာပဲေလ --
အဲဒီစိတ္နဲ႔ ငါဟာ
ကုိယ့္ကုိ ခ်န္ရစ္ခဲ့ဖူးတဲ့သူကုိ
ခ်စ္တယ္လုိ႔ ႏွစ္ခါျပန္၊ ျပန္ေျပာမိတဲ့အထိ
မုိက္ရူးရဲဆန္မိခဲ့တဲ့ေနာက္

ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ေတြးေတာခ်င္တတ္တဲ့စိတ္ရယ္ ---
ေမၽွာ္လင့္ေနခ်င္တတ္တဲ့စိတ္ရယ္ ---
အရာရာကို ထားခဲ့ျပီး
လက္ရွိဘ၀မွာပဲ ေနေပ်ာ္ခ်င္မိတယ္။

Wednesday, February 21, 2007

အသက္မဲ့ေၾကကြဲျခင္း

ဘုရားေဟာတဲ့
အနေႏၱာ၊ အနႏၱ ငါးပါး
ဘုရားရွိခုိးခ်ိန္တုိင္းသာ
ငါတုိ႔ ရြတ္ဆုိေနက်
တေန႔တာ ကုိယ္တုိင္က်င့္သံုးခဲ့တဲ့ သီလရဲ႔
အက်ိဳး နဲ႔ အျပစ္ေတြကုိ
ဘယ္သူ တိတိက်က် ေ၀ဖန္သံုးသပ္ဖူးသလဲ ---

တကယ္ေတာ့
မုသားမပါ၊ လကၤာမေခ်ာ” တဲ့
နင္ေရာ၊ ငါေရာ၊ ပုတုဇဥ္လူသားအားလံုး
သံုးႏွုန္းဖူးၾကတဲ့
သမာရုိးက် စာခ်ိဳးတခုပါပဲ ---

ဘုရားက ေဟာတယ္
မွန္ကန္၍ ျမတ္ေသာ
စကားကုိသာ၊ ငါဆုိ၏ ” တဲ့
ဒါဆုိ --
နင့္ဘ၀တခုလံုးေကာင္းသြားေအာင္
ငါ ဘာေၾကာင့္လိ္မ္ညာခဲ့သလဲ
ရင္ကြဲနာက်ခဲ့တဲ့
ငါ ကုိယ္တုိင္သာ အသိဆံုးပါ။

တကယ္ဆုိရင္
နင္မွန္တယ္ထင္လည္း အမွန္
နင္မွားတယ္ဆုိလည္း အမွားေပါ့
ငါ ဘာျငင္းစရာရွိမလဲ ---
ဒါေပမယ့္
လိမ္ညာတုိင္း အမွားတခုျဖစ္ေရာတဲ့လား -- ခ်စ္သူ။

ဒီလုိပဲေပါ့
ကမၻာတျခမ္းဆီ ေ၀းေနၾကတဲ့
ငါတုိ႔ႏွစ္ေယာက္
ေန႔တေန႔ထဲကုိ
ေန႔လား ၊ ညလား ေမးရင္
ငါ့ဘက္က ”ေန႔” လုိ႔ဆုိရင္
”ည” ျဖစ္ေနတဲ့ နင္က
ငါညာတယ္လုိ႔ ယူဆရင္ေတာ့
ငါ ဘာတတ္ႏုိင္မွာလဲ ---

ခ်စ္သူ --
တကယ္ေတာ့
အမွား၊ အမွန္ ဆုိတာ
ၾကည့္တဲ့သူရဲ႔ ရွူေထာင့္နဲ႔ပဲဆုိင္ပါတယ္ --

မေျဖရွင္းခ်င္ေတာ့ပါဘူး --
ငါဆုိတဲ့ “လူ” က
နင့္အတြက္ဆုိရင္ ၊ နင့္ကုိေတာင္
စြန္႔၀ံ့ခဲ့တဲ့သူပဲေလ ---

တခုေတာ့ ေတာင္းပန္ခ်င္တယ္ --
နင္ မခ်စ္တတ္ေတာ့ရင္ေနပါေစ၊ ငါ့ခ်စ္ျခင္းကုိ မေစာ္ကားပါနဲ႔။
နင္ မလြမ္းေတာ့ဘူးဆုိလည္း ေနပါေစ၊ ငါ့အလြမ္းေတြကုိ မသေရာ္ပါနဲ႔။

အခ်စ္က ဘယ္ေလာက္အေရးပါလုိ႔လဲ ” တဲ့
မွန္ပါတယ္ --- ငါကလည္း
အခ်စ္ေၾကာင့္ ရွင္သန္ေနတဲ့သူမဟုတ္ပါဘူး။
အသက္ရွင္ေနသေရြ႔သာ၊ နင့္ကုိခ်စ္ေနခ်င္တာပါ --
ဒါေပမယ့္ --
အခု ငါ
ငုိလည္း မေနဘူး၊ ေပ်ာ္လည္း မေပ်ာ္ပါဘူး--- ခ်စ္သူ။

Friday, February 16, 2007

ဒဏ္ရာမဲ့အနာျဖင့္ အခ်စ္ကုိပ်ိဳးယူျခင္း

ငါ့ကုိ တုံ႔ျပန္မွူမရွိဘဲ ရုတ္တရက္ Offline လုပ္သြားတတ္တဲ့ နင့္အတြက္
ငါ၀မ္းမနည္းတတ္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ က်င့္သားရေနပါျပီ..။
တကယ္ဆို နင္ စကားမေျပာခ်င္တဲ့ ငါ့ကုိ
ငါစကားမေျပာခ်င္တဲ့သူေတြလုိမ်ိဳး
ငါ့ nick name ကုိ block မလုပ္တဲ့ နင့္ကုိ
ငါ တခုခုေတာ့ နားလည္ခ်င္ေနပါတယ္။

နင္က ဘာကုိ သိခ်င္တာလဲ ..
ဘ၀ ဆုိတာ လူအမ်ားေရွ႔မွာ ခ်ျပလုိ႔ေကာင္းတဲ့
ဆီျပန္ဟင္းတခြက္မွ မဟုတ္တာ… ။

တကယ္ဆုိ ငါ့ကုိ “ငါ” လုိ
နင့္ကုိ ”နင္” လုိ၊ မွန္ကန္တဲ့အျမင္
မွန္ကန္တဲ့ သေဘာထားေတြပဲ ရွိေစခ်င္တာပါ ..။
ဒါေပမယ့္ ငါဟာ သိမ္ေမြ႔ခ်င္ေနတဲ့ သားရုိင္းတေကာင္လုိ၊
ကုိယ္နဲ႔ မလုိက္ဖက္တဲ့ ဇတ္ရုပ္ကုိ ၀င္ေရာက္ကျပခ်င္သူလုိပါပဲ..။
နင့္ကုိ ေပ်ာ္ေစခ်င္ေပမယ့္၊ ငါတေယာက္ထဲ ေပ်ာ္ေနရသလုိမ်ိဳး၊
နင့္ကုိ ဦးစားေပးေနေပမယ့္၊ ကုိယ့္ အတၱကုိ ကုိယ္တုိင္စားသုံးသူလုိမ်ိဳး၊
ဘာအဓိပါယ္ ရွိမယ္ လုိ႔ နင္ထင္သလဲ…?

ငါ ဘာမွားခဲ့လုိ႔လဲ ” လုိ႔
ေမးရေလာက္ေအာင္ေတာ့ ငါဟာ
အျပစ္ကင္းခဲ့သူတေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး…။

ဒါေပမယ့္ အမွန္တရားဆုိတာ
လူတကုိယ္စာမွာ ဘယ္ေလာက္ရာခုိင္ႏွုန္းေလာက္ရွိႏုိင္လုိ႔လဲ ?
ငါမွားခဲ့တယ္ဆုိတာလည္း နင့္အတြက္ပါပဲ …
ငါမွန္ခဲ့တယ္ဆုိလည္း နင့္အတြက္ပါပဲ …

နင္ထားလုိ႔ ေနရစ္ခဲ့တဲ့ ငါ့ကုိ
အျပစ္လုိ႔ နင္ယူဆထားရင္လည္း
ျပင္ဆင္လို႔မရေတာ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြအတြက္ေတာ့
ငါ ဘာမွ မတတ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး ..။
အခ်စ္ေၾကာင့္ မရွင္သန္ခ်င္ေတာ့တဲ့ “နင္” နဲ႔
အခ်စ္ကုိ ကုိးကြယ္ခ်င္မိတဲ့ “ငါ” တုိ႔ႏွစ္ေယာက္
မဆံုစည္းႏုိင္ေတာ့တာကုိလည္း
ငါ ၀မ္းမနည္းတတ္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ က်င့္သားရေနပါျပီ..။